- LUSTRALE Aurum
- LUSTRALE Aurumde quo tit. de lustr. auri collat. l. 11. Cod. χρυσάργυρον Graecis, Euagrio et Zonarae, eleganter desorbitur, qui quinto quoque Anno s. singulis lustris illud pendi solitum narrant. Onus erar Negotiatorum et Mercatorum (Ob quod Aurum Negotiatorum, apud Lamprid. in Alex. Seu. dictum esle, supra monuimus) quorum appellatione etiam tenuiores continebantur, quidquid corrogatâ stipe sibi comparabant; meritoriae puellae et foeneratores: non tamen qui vernacula distrahebant, vel qui manu sibi victum acquirebant, veluti figuli et fabri; non veterani, clerici, copiatae intra certum pecuniarum numerum. Eidem muneri obnoxiae erant res quaedam, ex lege testatoris vel fisci, ut constat ex l. ult. Cod. Theod. de lustral. conlat. Habebatque pensitatio ista propria sibi scrinia, l. 3. Cod. de Episc. et Cler. et l. 1. Cod. de commerc et mercat. desumptâ ex l. 5. Cod. Theod. d. tit. sicut et l. 1. Cod. de Episc. aud. quae tamen ita a Treboniano composita est, ut ad aurariam pensionem referri nequeat. Sustulit tandem hanc collationem Anastas. Imp. Ioh. Calvin. Lex. Iur. Vide et supra passim.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.